Sie sind hier: Startseite / Persons / Persons known by name / Ligorio, Pirro [Pyrrho]

Ligorio, Pirro [Pyrrho]

Persons known by name

Ligorio, Pirro [Pyrrho]

Pirro Ligorio

  • 1513/14–1583
  • painter, architect, antiquarian, collector
  • in close connection to some members of the Accademia, maybe even a member himself, but only for some time
  • member of the Accademia degli Sdegnati = Accademia dello Sdegno together with: Latino Latini, Claudio TolomeiOttavio PantagatoGirolamo RuscelliTommaso SpicaPirro LigorioBenziMolza and Faustina Mancini
  • letters to and from Antonio Agostín
  • worked closely together with Benedetto Egio in his antiquarian studies in Rome, as is confirmed and praised by Onofrio Panvinio in his introduction to his Reipublicae Romanae Commentariorum Libri Tres. (1558)
  • Ligorio praised Sebastiano Erizzo's collection of ancient coins and medals
  • left more than 40 volumes with his own collection of information about all aspects of ancient Rome
  • [Heuser 2003: 98]
    • contributed to Matal's sylloge:
      • BAV Vat. lat. 6034: 12–25v [Cooper 1993: 102]
      • BAV Vat. lat. 6038: 57–63v 
      • BAV Vat. lat. ????: 342r, 349v, 382 r/v
  • according to Andreas Schott SJ in [Agustín 1765: I, XVIII] regular guest in Agustín's house in Rome: "Cum enim domicilium Romæ Antonius haberet, pontificiarum caussarum judex aequissimus,& quasi rerum ac fortunarum suarum sedem ibi, si arbitratu suo perpetuo vivere licuisset, horis subsecivis, quibus a negotiis publicis laxamenti aliquid dabatur ad corporis animique relaxationem, cum eruditissimis hominibus, qui domum ejus assidue discendi gratia frequentabant, Octavio Pantagatho, Gabriele Faerno, Basilio Zancho, Onuphrio Panvinio, Pyrrho Ligorio, Paulo Manutio Aldi F., Carolo Sigonio, & qui hodie vivunt, Latino Latinio & Fulvio Ursino, Metello item Sequano, qui XI. ipsòs annos in illius, contubernio jucundissime vixit, cæterisque domi suae, quæ illis oraculum, verius Delphico, esse videbatur, de urbis Romæ antiquitatibus, inscriptionibus, numismatis, rerum gestarum memoria, & scriptoribus antiquis Græcis atque Latinis, omnique adeo philologia & interioribus litteris libenter disserebat, & inftar apis undique decerpebat, quibus Spartam, quod ajunt, illustraret suam."
  • [Heuser 2003: 107: Fn 3]: "Von den insgesamt 57 bekannten Büchern über römische Antiken, die Ligorio kompilierte, erschienen nur zwei im Druck.
    • 1553 publizierte Ligorio bei Michele Tramezzino (†1579) in Venedig den Libro di M. Pyrrho Ligorio Napoletano delle antichità di Roma, nel quale si tratta de' circi, theatri et anfitheatri. Con le paradosse del medesimo auttore, quai confutano la communa opinione sopra varii luoghi della città di Roma, der in sein opus magnum  einführen sollte und Ippolito II. d'Este gewidmet war. Die Schrift liegt inzwischen in einer Neuauflage von Daniela Negir (Rom 1989) vor. 
    • 1558 erschien Ligorios Buch über die Diokletiansthermen: [Mandowsky/Mitchell 1963: 41]
    • Tramezzino publizierte auch zehn Karten Ligorios:
      • eine Karte des Königkreis Neapel
      • zwei Rompläne von 1552 und 1553
      • 1561 einen großen Plan des antiken Rom: [Almagià 1956]; [Frutaz 1962: I, Nr. XVII, XXI, CXI]; [Tinto 1968]; [Burns 1988]

Als Kartograf gehörte Ligorio wie Matal zum Freundeskreis des Antwerpener Atlaskartografen Abraham Ortelius, in dessen Album amicorum er sich am 30. Oktober 1577 eintrug: [Puraye 1967: 96]

Zu den anitquarischen Manuskripten, die Ligorio hinterließ, s. [Mandowsky/Mitchell 1963]; [Palma Venetucci 1992]; [Rausa 1992]; [Volpi 1994]; [Rausa 1997]; [Schreurs 2000: bes. 22-27, 325-333]

In seinen römischen Jahren entstanden

      • die zehn Bände in der BN Neapel, Ms. XIII, Bd. 1–10,
      • außerdem je ein Band in der BL Oxford, Ms. Canonici Ital. 138,
      • in der BN Paris, Ms. ital. 1129
      • und in einer Privatsammlung in Ancona.

In Ferrara verfasste Ligorio die 28 Bände, die heute im Turiner Archivio di Stato liegen. Sie umfassen unter anderem seine groß angelegte Enzyklopädie zur Altertumskunde in 18 alphabetischen Bänden, die seit 1573 entstand. – Von den Manuskripten liegen Kopien beim "Census of antique Art and Architecture knowen to Renaissance Artists" in Rom (Bibliotheca Hertziana), in London (Warburg Institute) und in Berlin (Humboldt-Universität): [Schreurs 2000: 258, 295]. – Ihr hoher kunstgeschichtlicher und archäologischer Wert ist bekannt, und [Daly Davis 1994: 52] bezeichnet ihre Publikation als "eines der dringendsten Desiderata der modernen archäologischen und kunsthistorischen Forschung". [Schreurs 2000: 17] klagt, dass die "Realisation des großen Projektes, eine Publikation sämtlicher Schriten des Neapolitaners, noch in weiter Ferne zu liegen" scheint."

  • [Heuser 2003: 109 Fn. 2] "Matal betonte noch, als er sich am 1. Febr. 1567 von Köln aus bei Panvinio in Rom über Ligorio erkundigte (s. BA Mailand, D 501 inf. fol. 269v), dass er diesen fachlich (als antiquitatis universae collector und interpre[te]s) und persönlich prope parentem schätze: Num Benedictus Aegius adhuc supersit, uti opto, scire velim, num Pyrrhus quoque Logorus, quos ut antiquitatis universae collectores, interpretes ac prope parentes semper feci facioque plurimi. – Stephanus Vinandus Pighius, der Ligorio aus Rom kannte und in 1574 in Ferrara besuchte, berzeichnet ihn im Hercules prodicius von 1586 als architectus ingeniosissimus et antiquitatum studiosissimus, preitissimus vir und äußert sich im Vorwort zu den Annales magistratum von 1599 anerkennend über ihn: [Schreurs 2000: 30]. – Panvinio bezeichnet Ligorio in seinen Reipublicae Romanae commentarii als omnium antiquarum facile princeps. Ebd. 32.
  • according to George Hugo Tucker (in [Ligorio (2021)], Ligorio's project for the Villa d'Este was influenced by Murét's humanistic conceptions
 
Navigation