Sie sind hier: Startseite / Persons / Persons known by name / Sigonio, Carlo

Sigonio, Carlo

Persons known by name

Sigonio, Carlo

Carlo Sigonio

  • biography in: Dizionario Biografico degli Italiani
  • according to Andreas Schott SJ in [Agustín 1765: I, XVIII] regular guest in Agustín's house in Rome: "Cum enim domicilium Romæ Antonius haberet, pontificiarum caussarum judex aequissimus,& quasi rerum ac fortunarum suarum sedem ibi, si arbitratu suo perpetuo vivere licuisset, horis subsecivis, quibus a negotiis publicis laxamenti aliquid dabatur ad corporis animique relaxationem, cum eruditissimis hominibus, qui domum ejus assidue discendi gratia frequentabant, Octavio Pantagatho, Gabriele Faerno, Bafilio Zancho, Onuphrio Panvinio, Pyrrho Ligorio, Paulo Manutio Aldi F. Carolo Sigonio, & qui hodie vivunt, Latino Latinio & Fulvio Ursino, Metello item Sequano, qui XI. ipsòs annos in illius, contubernio jucundissime vixit, cæterisque domi suae, quæ illis oraculum, verius Delphico, esse videbatur, de urbis Romæ antiquitatibus, inscriptionibus, numismatis, rerum gestarum memoria, & scriptoribus antiquis Græcis atque Latinis, omnique adeo philologia & interioribus litteris libenter disserebat, & inftar apis undique decerpebat, quibus Spartam, quod ajunt, illustraret suam."
  • Sigonio fungierte als ein "confidente" zwischen Sebastiano Erizzo und Ugo Antonio Roberti (auch: Ruberti) (vgl. [Missere Fontana 2017: 503].
  • studied with Romolo Amaseo since 1538
  • 1545 secretary of Marino Grimani, patriarch of Aquileia (whose elected successor would be Daniele Barbaro)
  • Probably because of Marliano's publication of the Fasti in 1549, Sigonio started a project of a full catalog of all magistrati of ancient Rome: the higher ranks (kings, consuls, censors, imperators) and the lower ranks (edils, tribuns, pretors), but only the first part was finished: In 1550 he published his Regum, consulum, dictatorum ac censorum Romanorum Fasti, including a treatise De praenominum Romanorum causis et usu, which critizised the De nominibus Romanorum di Francesco Robortello (Firenze 1548). The second, corrected edition was publishe by Paolo Manuzio in 1555, a third edition with extended comment in 1556 (Fasti consulares ac triumphi acti, G. Ziletti); a fourth edition with revised comment came out in Basel in 1559 (N. Episcopus)
  • 1555 Sigonio published the history of Titus Livius (Historiarum ab Urbe condita libri) including the Scholia in Livium and a Chronologia (which was republished separately in 1556) with Paulo Manuzio.
  • 1560: De antiquo iure civium Romanorum (Ziletti) and De antiquo iure Italiae
  • Around 1550/60 Sigonio had established himself in the academic world as a profound specialist regarding the institutions and history of ancient Rome. During the 1550s he lived in Venice and came in contact with Panvinio, Pietro Vettori, Fulvio Orsini, Antonio Agustín and Ottavio Pantagato.
  • Sigonio's edition of Livius was critisized, among others, by Gabriele Faerno who wrote a letter to Paolo Manuzio discribing several errors: Epistola qua continetur censura emendationum livianarum Caroli Sigonii, Milano, 1557, which was published in Robertello's Ephemerides Patavinae (Padova 1562). But later, Faerno and Carlo Gualteruzzi tried to organize a position for Sigonio in Rome.
  • The revised version of Sigonio's History was prohibited by Pope Pius V, but circulated and was given to Ugo Boncompagni and Sirleto (among others) for review. As Pope Gregory XIII  Boncompagni ordered Sigonio to write a history of the church in the same years when Baronio worked on his history to counter the Magdeburg Centuries.
 
Navigation